Kώστας Kαββαθάς

«? Τριάντα τρία χρόνια στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη σωστή ενημέρωση του ελληνικού
λαού σε θέματα οδικής ασφάλειας, αλλά και οδικής συμπεριφοράς και το 99% των αρμοδίων
κάνει ότι δε μας βλέπει?»

Ο ¶νθρωπος (και το Περιοδικό) που δεν Υπήρξαν?

«... Ο στόχος του προγράμματος οδικής ασφάλειας ?Καθ? Οδόν 2001-2005? έχει επιτευχθεί με
το παραπάνω από το δεύτερο κιόλας έτος της εφαρμογής του, ανακοίνωσε χθες ο υπουργός
Δημόσιας Τάξης και πρόεδρος της διυπουργικής επιτροπής για τα τροχαία ατυχήματα, Μιχάλης
Χρυσοχοΐδης... Οι αριθμοί αναφέρουν ότι το 2002 ο φόρος αίματος στην άσφαλτο ήταν ο
μικρότερος των τελευταίων 12 ετών. Τα θανατηφόρα ατυχήματα μειώθηκαν κατά 15,1% το 2002
σε σχέση με το 2001 και 22,1% σε σχέση με το 2000.
Ο υπουργός τόνισε ότι η επιτυχία οφείλεται στην αρμονική και συντονισμένη συνεργασία
μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων και φορέων, αλλά και στο σχέδιο ελέγχου και
αστυνόμευσης, και επισήμανε ότι οι προσπάθειες θα συνεχιστούν με τον ίδιο ζήλο,
προκειμένου να επιτευχθεί και το 2003 αλλά και τα επόμενα χρόνια ο στόχος?»
Ελευθεροτυπία, 16.01.2003

ΑΝ κάποιος προσπαθήσει να εξηγήσει γιατί στα σαράντα χρόνια που υπηρετώ την ειδική και
γενική δημοσιογραφία (δεκαπέντε χρόνια έκανα εξωτερικό δελτίο), κανείς (από εκατοντάδες)
υπουργός, γενικός γραμματέας, πρόεδρος οργανισμού αλλά και υψηλότερα ιστάμενος
πολιτειακός παράγοντας δεν έχει «ανακαλύψει» τη δουλειά μου και τους 4Τ, οι δηλώσεις τού
κατά τα άλλα αποτελεσματικού και μεθοδικού υπουργού προσφέρουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία
για ανάλυση του... αόρατου Ανθρώπου και Περιοδικού. Οι ιδρυτικοί αναγνώστες, αλλά και
όσοι ανέβηκαν στο τρένο της δημοσιογραφικής ευθύνης και της ποιότητας στον ειδικό Tύπο,
στη μέση του ταξιδιού, σίγουρα θα έχουν προσέξει ένα μοναδικό στο διεθνή χώρο φαινόμενο.
Οι «αρμόδιοι» για θέματα οδικής παιδείας και ασφάλειας να μη γνωρίζουν τον αποφασιστικό
ρόλο που έχει παίξει το περιοδικό, οι συνεργάτες του και, ίσως, ο γράφων.
Η ανακοίνωση του υπουργού (μία από τις εκατοντάδες) λέει ότι υπεύθυνο για τη μείωση των
τροχαίων είναι το πρόγραμμα «Καθ? Οδόν», αγνοώντας δύο σημαντικούς παράγοντες: 1) την
άοκνη, χωρίς διακοπή και ανάσα προσπάθεια σε θέματα οδικής ασφάλειας του περιοδικού και
άλλων καλών εντύπων του χώρου, και 2) το γεγονός ότι οι 4ΤΡΟΧΟΙ «γέννησαν» μια νέα γενιά
οδηγών, που καμία σχέση δεν έχει με εκείνη που συμπεριφερόταν (και συμπεριφέρεται) όπως
οι άνθρωποι των σπηλαίων. Αδιαφορώντας για το αν θα κατηγορηθώ για... αλαζονεία (η
ιδιότητα δε με άγγιξε ποτέ), πρέπει να πω ότι η μείωση οφείλεται κυρίως στη δουλειά του
ειδικού Τύπου, στη βελτίωση μεγάλου τμήματος του εθνικού οδικού δικτύου και στην ανανέωση
του στόλου, και μετά στην αστυνόμευση και σε οποιαδήποτε «δράση». Για να μην κατηγορηθώ
για μονομέρεια, οφείλω να συγχαρώ τους αρμόδιους για τα πάρκα και το μάθημα κυκλοφοριακής
αγωγής στα σχολεία, αλλά και να προσθέσω ότι έπρεπε να γίνουν είκοσι χρόνια πριν, τότε
που τα κοινοτικά κονδύλια δεν έρρεαν σαν ορμητικά ποτάμια, στα οποία σήμερα «δροσίζονται»
κάθε λογής κολυμβητές.
Έχει, όμως, σημασία ποιος είναι υπεύθυνος για τη μείωση των τροχαίων; Έχει, γιατί είναι
άδικο να αγνοείται η προσφορά μιας ολόκληρης ζωής, επειδή ο (κάθε) αρμόδιος δεν ξέρει ή
κάνει ότι δεν ξέρει ποιος ή ποιοι είναι οι πρωτεργάτες σε κάθε χώρο.

Analyse this?

Μπας κι είναι οι κάμποι, τα βουνά, μπας οι ψηλές ραχούλες που καλύπτουν το οπτικό πεδίο
των «αρμοδίων» ή το ότι ο γράφων και οι 4ΤΡΟΧΟΙ δεν είχαν δεσμούς με την όποια εξουσία,
επειδή πίστευαν/πιστεύουν ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να την ελέγχει και όχι να
είναι «κολλητός» του κάθε κομματικού παράγοντα, υπουργού ή πρωθυπουργού;
Αξίζει, λοιπόν, να αναλύσουμε το φαινόμενο των εκατοντάδων γαλάζιων, πράσινων, ροζ, ακόμα
και... μαύρων (21η Απριλίου) «αρμοδίων», που υπηρέτησαν σε δεκάδες κυβερνήσεις από το
1964 μέχρι σήμερα. Πάνε χρόνια τώρα που έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, αν δεν είσαι
«δικό τους παιδί», την έβαψες, έχασες, έσβησες, όσο καλός κι αν είσαι σε αυτό που κάνεις.
Αυτός είναι ο λόγος που το περιοδικό και ο άνθρωπος που κάτι έχει κάνει για τη σωστή
ενημέρωση των οδηγών, την οδική ασφάλεια και τη διαμόρφωση του Κώδικα Γνώσης και Οδικής
Υπευθυνότητας δεν είναι ορατοί από την εξουσία ― ανεξαρτήτως απόχρωσης. Αόρατα στους
συμπαθητικούς (στην απόλυτη άγνοιά τους) «αρμόδιους» είναι τα χιλιάδες άρθρα για τη
λειτουργία των συστημάτων ή τη σημασία της ενεργητικής και παθητικής ασφάλειας. ¶γνωστες
οι εκατοντάδες επισκέψεις σε κέντρα έρευνας και εξέλιξης για την παρουσίαση νέων πηγών
ενέργειας, την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, του φαινομένου του θερμοκηπίου...
Αόρατες οι ημερίδες, οι διαγωνισμοί σχεδίασης, το Ε.Κ.Α.Ο. (Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς
Οδήγησης), το πιστοποιημένο με ISO 9001/2000 Safetrack (διαβάστε και πιο κάτω), οι
επισκέψεις δεκάδων Ελλήνων οδηγών στη σχολή της Alfa Romeο στο Βαράνο... Αόρατοι και οι
2.000 Έλληνες που εκπαιδεύτηκαν (και εκπαιδεύονται) στους προσομοιωτές μας (simulators)
στο αυτοκινητοδρόμιο των Μεγάρων. Ανύπαρκτη (για τους ίδιους) η χωρίς ανάσα προσπάθεια
των συνεργατών μας και του γράφοντος να παρουσιάσουν, εξηγήσουν, αναλύσουν όλα όσα
ενδιαφέρουν τους οδηγούς, την πόλη, τη χώρα...
Ούτε λέξη δε βρήκαν να πουν οι συναρμόδιοι υπουργοί (Δημόσιας Τάξης και Παιδείας) για τη
40χρονη ιστορία μου στο χώρο! Οι δηλώσεις αρχικά με εξόργισαν, αλλά το σχόλιο παλιού
συναδέλφου και τα στοιχεία της έρευνας αναγνωσιμότητας της Bari-Focus (δείτε πίνακα) μ?
έκαναν να αλλάξω γνώμη. «Δεν πειράζει που σας αγνοούν», είπε, «σας βλέπουν οι
αναγνώστες... Οι έρευνες αναγνωσιμότητας αποδεικνύουν ότι έχετε την εκτίμηση και τη
συμπαράσταση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού».

Analyze that?

Ένα πράγμα που έχω πει πολλές φορές, αλλά που δε χάνει το χιούμορ του και συγχρόνως
δείχνει την αφασία των κουστουμιών, έχει σχέση με τον Κ.Ο.Κ. Τα τελευταία 35 χρόνια, δε
με έχουν καλέσει ούτε μία φορά στην επιτροπή που τον συντάσσει, προφανώς, επειδή είμαι...
άσχετος με την οδήγηση και την οδική ασφάλεια! Χαρακτηριστική, όμως, είναι και η απώλεια
της δυνατότητας της Ελλάδας να οργανώνει (κάθε δύο χρόνια) το απόλυτα πρώτο και καλύτερο
Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για τις Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας στα Αυτοκίνητα (το 1ο έγινε το
1997 στο Ε.Μ.Π., ενώ 2ο δεν υπήρξε). Υπάρχουν, άραγε, λέξεις που να χαρακτηρίζουν την
άρνηση κάποιων να εγκρίνουν μια πρόταση που θα τοποθετούσε την Αθήνα (και την Ελλάδα) στο
κέντρο των εξελίξεων στον τομέα της αντιμετώπισης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης;
Πώς χαρακτηρίζει κανείς εκείνους που ανέθεσαν την εκπαίδευση των ανδρών και γυναικών των
σωμάτων ασφαλείας σε ξένες εταιρείες, αγνοώντας επιδεικτικά την επάρκεια των Ελλήνων
εκπαιδευτών της Safetrack; Tι να πω για τους εξωγήινους που δε γνωρίζουν ότι οι
επενδύσεις μας (μέχρι την ημέρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) πλησιάζουν το 1,5 εκατ.
ευρώ (περίπου 500 εκατ. δρχ.) και ότι σε αυτές συμπεριλαμβάνεται ιδιόκτητη έκταση 121
στρεμμάτων δίπλα στην Ε.Ο. 1, στη γέφυρα της Ριτσώνας, στην οποία σύντομα θα αρχίσουν τα
έργα για τη λειτουργία του απόλυτα καλύτερου Κέντρου Οδικής Ασφάλειας στην Ε.Ε.; Κι όλα
αυτά χωρίς επιχορηγήσεις (για τις οποίες περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα στα επόμενα
τεύχη).

Ξανά ανάλυσέ το...

Τριάντα τρία χρόνια στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη σωστή ενημέρωση του ελληνικού λαού
σε θέματα οδικής ασφάλειας και το 99% των «αρμοδίων» δε μας βλέπει. Παραθέτω, λοιπόν, τα
αποτελέσματα από την έρευνα αναγνωσιμότητας της Bari Report για την περίοδο
Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου 2002. Δεν αποκλείεται τα «νούμερα» να συγκινήσουν κάποιους, αν και
πολύ αμφιβάλλω, αφού η τράπουλα είναι (πάντα ήταν) μοιρασμένη και σημαδεμένη .

4TPOXOI
(οι αριθμοί σε χιλιάδες)
Πηγή Bari Report Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2002

ANAΓNΩΣTEΣ
294,8 ANTPEΣ: 218,4 ΓYNAIKEΣ 76,5

HΛIKIEΣ
13-17 18-24 25-34 35-44 45-54 55-70
38,8 58,1 80,2 56,4 41,7 19,7

KOINΩNIKOOIKONOMIKEΣ TAΞEIΣ
MOPΦΩΣH
ANΩTEΡH MEΣH ΜΕΣΟΚΑΤ. ANΩTΕΡH MEΣH KATΩΤΕΡH
ΚΑΤΩΤ.
80,2 144,4 70,2 93,1 132,4 69,3

Oι 4TPOXOI είναι το πρώτο περιοδικό σε αναγνωσιμότητα μέσου τεύχους απ' όλα τα μηνιαία
και δεκαπενθήμερα ανδρικά περιοδικά της αγοράς. Στο ανδρικό κοινό, μάλιστα, είναι πρώτο
απ? όλα τα περιοδικά της αγοράς.

Αφού, λοιπόν, δηλώσω ότι χωρίς τη δική σας συμπαράσταση οι 4ΤΡΟΧΟΙ θα είχαν κλείσει εδώ
και πολλά χρόνια, θα επανέλθω σε εκείνους που δεκαετίες τώρα αποφασίζουν, χωρίς να έχουν
καν ανοίξει και, πολύ περισσότερο, διαβάσει το περιοδικό-στάση ζωής. Και δεν το έχουν,
επειδή πιστεύουν ή «τους έχουν πει» ότι «γράφει γι? αυτοκινητάκια». Τι να πεις λοιπόν
στον υπουργό, στον υφυπ., στο γενικό γραμματέα, στον πρόεδρο οργανισμού που δεν
καταλαβαίνει ότι κάθε μήνα 295 έως 330.000 Έλληνες διαβάζουν τους 4Τ; Πώς να εξηγήσεις
ότι στα 33 χρόνια της ζωής του πάνω από 100.000 νέοι και νέες μπήκαν σε ανώτερες και
ανώτατες σχολές, έγιναν επιστήμονες, μηχανικοί, σχεδιαστές, κέρδισαν τη ζωή, αντί να
γίνουν πορτιέρηδες σε μπαρ, γλάστρες στην τηλεόραση ή ψώνια τριτοκοσμικού «life style»;
Ο βαθμός της (ηθελημένης) αγνόησης των διαχρονικών και, όπως αποδεικνύεται, διακομματικών
«αρμοδίων» δε σταματάει εδώ. Χωρίς να υποτιμώ την πολύχρονη παρουσία και προσφορά άλλων
στη «μάχη» για την οδική ασφάλεια, πρέπει να πω ότι ένα κράτος που λειτουργεί
αξιοκρατικά, εκτός από τη «... γνώμη και τη γνώση του Ιαβέρη (που) ελήφθησαν σοβαρά υπόψη
στην αναβάθμιση του μαθήματος οδικής ασφάλειας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια
εκπαίδευση» (Έφη Χατζηιωαννίδου, Καθημερινή, 16/01) θα έπρεπε να ζητήσει και τη «γνώμη»
των 4Τ, του υπογράφοντος και της Safetrack. Δεν το έκανε και αυτό μας οδηγεί στα παρακάτω
συμπεράσματα:
α) H 40χρονη παρουσία μας στο χώρο δεν έχει καμία αξία.
β) Η μη ένταξη στην αγκαλιά τής (κάθε) εξουσίας μας κοστίζει.
γ) Δεν ξέρουμε να πουλάμε τους εαυτούς μας.
Αν έχετε άλλη εξήγηση, παρακαλώ, στείλτε τη στο περιοδικό για να αρχίσει ο διάλογος με
τους... ψυχαναλυτές!

Και δύο νότες αισιοδοξίας...

Στις σελίδες του Αντίλογου αναφέρω ότι ―μετά από καθυστερήσεις― η Εταιρεία για την
Προβολή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς έκανε δεκτή την πρότασή μου να γίνει στην Ελλάδα ο
πρώτος αγώνας για ηλιακά αυτοκίνητα, σε συνεργασία με το Ελληνικό Ινστιτούτο
Ηλεκτροκίνητων Οχημάτων και την ΕΛΠΑ. Στον ίδιο χώρο δημοσιεύω επαινετική επιστολή του
Γ.Γ. του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας για την εκπαίδευση (από τη Safetrack) 45 ανδρών
του υπουργείου στην ασφαλή οδήγηση. Αν η διοίκηση δε διέθετε αυτές τις λίγες, ελάχιστες
νησίδες πολιτισμού, θα έπρεπε να έχουμε παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια.
Σε προηγούμενο τεύχος αναφέρθηκα στο (άγριο) σνομπάρισμα του περιοδικού και των
πρωτοποριακών του πρωτοβουλιών από τις βεντέτες των καναλιών. Σε αυτό θα αναφερθώ στους
λίγους αλλά εκλεκτούς συναδέλφους που μας/με καλούν στις εκπομπές τους για να μιλήσουμε
για θέματα που αφορούν όχι μόνο την οδική ασφάλεια, αλλά και την έρευνα, τη μόρφωση και
τη στάση ζωής. Και είναι αυτοί που με κάνουν να πιστεύω ότι η «παρτίδα» δεν έχει ακόμα
χαθεί και πως θα έρθει κάποια μέρα που, εκτός από τους 300.000 Έλληνες, κάποιος υπουργός
(Δημόσιας Τάξης, Παιδείας, Ανάπτυξης, Έρευνας & Τεχνολογίας) θα ανακαλύψει το έργο των 4Τ
και το ρόλο τους στο σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Αν αυτό δε συμβεί και οι «αρμόδιοι»
συνεχίσουν να επιλέγουν με κομματικά και αδιαφανή κριτήρια, τότε δε μένει παρά να
χρησιμοποιήσω κι εγώ μια γλώσσα που, ίσως, με οδηγήσει στην... Ευελπίδων! Η ευγένεια και
οι χαμηλοί τόνοι έχουν κι αυτοί τα όριά τους._ Κ. Κ.

Υ.Γ.: Περί ανθρωποειδών

«? ?Τα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία των ανθρώπων?. Τη φράση αυτή του Β. Ουγκό
υπενθυμίζουν, στηλιτεύοντας την εν ψυχρώ δολοφονία των αδέσποτων ζώων προ ημερών στον
Εθνικό Κήπο, έξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με ερώτησή τους προς τους υπουργούς Πολιτισμού,
Γεωργίας και Εσωτερικών.
Οι Στ. Παπαθεμελής, Π. Κρητικός, Β. Βασιλακάκης, Β. Γερανίδης, Νόρα Κατσέλη και Κ.
Σπυριούνης ρωτούν αν υπάρχει πρόθεση να αναζητηθεί και να λειτουργήσει μια σωστή πολιτική
περίθαλψης των αδέσποτων, ποιοι φορείς θα επωμισθούν αυτό το έργο και τι κονδύλια θα
διατεθούν, και αν έως την εκπόνηση και υλοποίηση ενός κρατικού προγράμματος θα ενισχυθούν
ουσιαστικά οι φιλοζωικές οργανώσεις που καλύπτουν, δαπάναις μελών τους, την κρατική
εξουσία».
Ελευθεροτυπία, 16.01.2003

Πρόταση: Αν δείτε κτηνάνθρωπο να βασανίζει ή να δηλητηριάζει τα ζώα, «κάψτε» τον. Με τον
πλέον πρόσφορο τρόπο?